23.02.2013 – assignment 23: 29 km – totaal 32,3 km

Vandaag een bewuste (kleine) overschrijding omdat ik de vorige keer al een rondje van 33 km liep en de toename in aantal kilometers vanaf nu groter wordt. De volgende lange zal rond de 35 komen te liggen en dat klinkt ook alweer een heel stuk verder. S. fietst mee en zal wat foto’s maken onderweg. Ik loop natuurlijk om te lopen en ga dus nergens stoppen of iets dergelijks.

Speciaal voor mijn vrienden in de UK die ook meekijken wat plaatjes van deze oer Hollandse route die er op de foto’s toch mooier uitziet dan in werkelijkheid het geval was, omdat we enkele keren door een woonwijk liepen en zelfs parallel aan de snelweg over het fietspad liepen. Maar goed, het begin door de plassen is wel fraai natuurlijk en er valt onderweg ook nog wel wat te kijken.

Het was aardig koud vandaag en er stond een frisse NO wind die het af en toe erg koud maakte. Voor de zekerheid zat mijn nitro in de rugzak want je weet maar nooit. Beter mee dan ‘om’ verlegen (ben benieuwd hoe Google translator dit gaat vertalen: better safe than sorry moet er staan). Wangen ingesmeerd met vaseline, buffjes mee (eentje op mijn hoofd en eentje om mijn nek om eventueel voor mijn neus en mond te houden). Rug en knietjes lekker ingesmeerd met verwarmende gel en achteraf had ik ook beter dat op mijn lies kunnen proberen want door de koude wind kreeg ik daar met tegenwind echt last van. In de auto was het gelukkig meteen verdwenen en had alleen wat blauwe lippen. Maar dat staat ook wel apart natuurlijk.

Ik had een rondje uitgezet in de Reeuwijkse plassen en daar zijn we dus vol goede moed van start gegaan. Rustig aan vanwege het koude weer. Eerst even warm worden. Er valt al meteen wat te zien onderweg in de vorm van doorkijkjes over het water, veel watervogels en beelden in het water. Wel apart.

klik voor groot

Ik ga natuurlijk niet teveel zeuren, en de route is best aardig maar ik vind er weinig aan. Doe mij maar lekker de UK. Hoewel ik hier ook niet de weg ken, is het helemaal niet spannend. Het is wel zo vlak als een biljartlaken en dat is wel makkelijk. De vorige keer was het natuurlijk vrij zwaar door de hoogteverschilletjes en genoot ik veel meer van het uitzicht en alles wat er om me heen gebeurde. Maar ja, ik woon nu eenmaal hier.

klik voor groot

De metronoom tikt rustig door en ik loop eigenlijk prima. Ik weet dat het tempo van de metronoom net te hoog is voor ‘lekker’ maar ik hoop dat ik met deze hogere cadans toch net iets beter loop qua houding. Onderweg ga ik nog bijna voluit op mijn gezicht. Ik kan me nog net weer in evenwicht brengen en flapper met vooruitgestoken handen een paar stappen voort. Meteen voel ik mijn schouder, want alles zit los bij mij en zoiets is dus meteen weer ‘teveel’. Hahaha stom gedoe maar ik ben blij dat ik niet te pletter sla op het fietspad. Ik bleef gewoon hangen met mijn voet. Poten optillen dus. Oen. In gedachten zag ik mezelf (weer) op mijn knietjes vallen, broek kapot etc. Maar gelukkig vervolgen we gewoon onze weg en is er niks gebeurd.

klik voor groot

De wind is soms erg koud. Op een stuk door de plassen staat de wind pal tegen en hoop ik dat S. snel lekker bij me komt fietsen en me een stukje uit de wind kan houden. Maar er gebeurt niets, en S. is nergens te bekennen. Hij zal toch niet….. Ik loop door en hoop er maar het beste van. Later spreken we af dat hij voortaan even zegt als hij achterblijft voor een plaatje, zodat ik weet dat hij niet ineens van zijn fietsje gevallen is. Ik ploeter door tegen de koude wind in en zie paar honderd meter verder de afslag naar links waarbij ik weer uit de wind zal lopen. En daar duikt S. ineens weer op. Zweetdruppeltjes op zijn voorhoofd. ‘Poehee wat een wind, moest keihard trappen om je weer in te halen’. Ja ja, volgens mij heeft hij gewoon een broodje bal ergens gegeten onderweg. Grapje natuurlijk, maar ik vond het wel bizar dat ik zo’n eind vooruit was gelopen met mijn slakkentempo.

klik voor groot

We liepen verder en verder. De route was niet moeilijk te vinden gelukkig en we zijn nergens verkeerd gelopen. Het laatste stuk was niet mooi, door een wijk, langs de snelweg en over een smalle weg waar vooral veel Polen keihard langs scheurden. Niet prettig dus. Maar uiteindelijk kwam het eind in zicht en konden we na ruim 32 km afklokken en terugkijken op een prima loop zonder problemen. Moe was ik dus totaal niet, en ik had nergens last van. Op naar de volgende run dan maar weer.

Gegevens:

* totaal 32,3 km
* temp 1
* pace 6.56 min/km (RWR)
* cadans 171
* HF gem 140

rondje in google earth openen

feb 170 km – 2013 totaal 355 km

kinvara 3 – 381 km
minimus MT – 184 km
pure flow – 183 km
pure cadence – 123 km
minimus MR – 9 km