Weer een lange duurloop op het programma vandaag. Vorige week nog een ‘snellere’ 20 km (6.29 min/km), twee weken geleden 31,5 km op M tempo (6.39 min/km). Ik was dus erg benieuwd hoe het vandaag op de 35 km zou gaan. Vorig jaar op 7 september liepen we ook 37 km voor de marathon van Nottingham! Een jaar geleden dus. Toen overigens bijna een minuut per kilometer langzamer dan nu en met meer gedoe! En ruim 700 km minder op de teller.

Het was kloterig weer, heel mistig vanmorgen en al warm na een warme nacht waar het kwik niet onder de 16 graden is gekomen. We waren rond 06.15 bij de roeibaan en toen was het echt mistig. Zo mistig zelfs dat we even moesten opletten waar de wegzafzetting stond die een put in de weg moest afbakenen. Maar we kwamen veilig aan op de parkeerplaats en al snel waren we op weg. Ik had afgesproken dat ik alvast zou gaan warmlopen en vast op de baan zou gaan lopen, terwijl S. de kar en de fiets ging klaarmaken. Dat scheelt weer tijd, want het is een hele ruk zo met deze afstand. Zo gezegd zo gedaan en woef en ik gingen op pad.

klik voor groot

Vreemd genoeg had ik weer het idee dat ik opnieuw moest piesen en meer, en baalde ik daar enorm van. Maar na de eerste kilometer warmlopen, startte ik de klok voor de kerntraining van 35 km. Daar gingen we. Het liep wel aardig, hartslag bleef mooi en de metronoom tikte braaf. Ik liep tot het einde van de baan en keerde daar om om onderlangs weer terug te lopen. Op die manier zou ik de eerste 4 km alvast in de knip hebben bij de parkeerplaats. Maar waar was S. nu? Pas aan het einde zag ik het lampje van de fiets. Hij was weliswaar de baan op gereden, maar niet helemaal tot het einde en kon me dus niet zien door de mist. Hij had me simpelweg gemist!

Maar nu waren we weer samen. Ik vertelde over mijn ‘nood’ en we overlegden of we richting het sportcentrum zouden gaan. Maar toen ik uiteindelijk bij het bruggetje kwam, besloot ik toch maar de baan op te lopen en eens te kijken of de nood nu echt wel zo hoog was. Na de twee kilometer van de baan dacht ik van wel en we besloten weer de andere baan op te lopen om achter een huisje te gaan zitten. Maar uiteindelijk toch ook niet. Ik was bang dat ik niet meer lekker op gang zou komen, en wilde wel eens kijken of die aandrang nou een beetje loos was of niet. Ik kan toch moeilijk tijdens een marathon ergens even gaan zitten dus niet zo zeuren! Maar door dit heen en weer gehobbel over de banen, hadden we de eerste kilometers er al makkelijk weer opzitten. Toen we de ronde buitenom hadden gedaan en weer bij het bruggetje waren gekomen, zat de eerste 15 km er al op en besloten we woef in de kar te doen voor de rond rond de plas. De eerste rondjes waren mooi vlak op 6.45 min/km gegaan en dat was dus volgens plan.

klik voor groot

Over het bruggetje dan maar en richting de molens. Ik liep aanvankelijk even alleen omdat S natuurlijk de hond in de kar aan het proppen was. Maar op een gegeven moment hoorde ik onze loeihond al aankomen en waren we weer samen. Ik heb nog steeds een hekel aan dat stomme stukje weg richting de molens. Weer terug langs de snelweg en weer de andere kant op. Stom genoeg merkte ik dat ik de metronoom niet meer lekker bij kon houden maar toen ik keek, merkte ik dat ik de cadans op 172 had gezet in plaats van op de gewenste 168. Slim! Vanaf dat moment was het ritme er een beetje uit en zette ik de metronoom maar uit. Dan maar eens kijken of ik het zelf kon op mijn ademhaling en welk tempo daar dan bij zou horen. Ik had ook alleen maar afstand en tijd in beeld vanaf dat moment en zat onderweg enorm te rekenen wat de kilometer tijden dan zouden moeten zijn om op 6.45 min/km te blijven lopen.

Dat lukte aardig tot een kilometer of 26 en toen was ik het kwijt. Ik wist dat ik iets verloren had maar had geen idee meer. Ik telde toen maar terug vanaf 30 km en toen ik bij de 30 km was gekomen, was ik weer keurig op schema. Nog maar een klein stukje!

Alleen die schoenen…. Rechts deed echt pijn want door het warme weer krijg je echt opgezette voeten en rechts voel ik dat meteen. Mijn grote teen deed pijn en die bult door de hallux valgus ook. Echt balen. Hoe ik dit nou moet oplossen, weet ik niet goed.

Maar goed.. eerst nog maar een stukje lopen. Even nog buitenom bij de baan en omdat we anders niet uit zouden komen maar weer het rondje onderlangs de plas richting de parkeerplaats. Dat resulteerde in een kern van precies 35 km en dat was ook best zo. In het allerlaatste stukje nog ruim 30 seconden goed gelopen dus uiteindelijk afgeklokt op 6.44 min/km

Dat was de bedoeling en zo hebben we het gedaan. Ik vind het nog steeds niet lekker lopen en ik verheug me al op mijn lekkere rustige rondjes in de natuur weer. Maar goed, schema is schema en dit zit er weer op. Maandag weer een MAF rondje.

klik voor groot

klik voor groot

Gegevens:

* 37,3 km
* temp 20
* lap: 35 km – 6.44 min/km (3.55.42) – 143(160) – cadans 78 zonder metronoom – stride 0.95 mtr
* vocht: 2L
* voeding: op 10 km chocomel, daarna 2x gel uit softflask, complan 200 ml verdund met water
* 2x saltstick

sep 77 km – 2014 totaal 2.108 km

rapa nui – 186 km
hoka bondi b – 490 km
hoka bondi b (nieuw) – 40 km
hoka stinson tarmac – 566 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 143 km
hoka stinson trail – 698 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 315 km
pure grit – 20 km