Gisteren kwam er niets van lopen omdat de bomen in de tuin allemaal zijn geplaatst. Dat was best een druk dagje maar uiteindelijk is alles goed gegaan. Vandaag ga ik eerst op pad met Fleur. Ik loop 1000-tjes over de weg en dat gaat al vrij aardig. Het is een zondag en dan is het rustig op de weg natuurlijk en heeft ze toch net wat meer aandacht voor het lopen. Ik ben niet ontevreden eigenlijk want het tempo is vrij goed zo, zeker als je bedenkt dat ik haar ook af en toe moet corrigeren onderweg. Ik ben best moe en als ik thuis kom, geef ik haar eten en doe haar in de bench. S. gaat met me mee voor het vervolg rondje. Hij had het alleen niet begrepen en moet alles nog klaarmaken als ik terug kom. We besluiten dat ik alvast vertrek en dat hij me na komt fietsen en vanaf daar samen verder. Deze keer een nieuwe ronde want ik ga rechtaf via de Brandsweg helemaal door het bos en dan rechtsaf richting de Stakenbergweg. Dat is best een grote ronde maar ik weet niet meer precies hoe ver het zal zijn dus ik vertrek op hoop van zegen.

Wat nu precies het probleem is weet ik niet want ik heb meteen al enorme last van mijn rechterbeen. Geen echte pijn maar het voelt allemaal niet goed en ik kan mijn been ook niet echt vooruit zetten. Tot overmaat van ramp besloot ik ook nog de RWR ratio van Chris aan te houden omdat ik haar ga hazen in Amsterdam. Ik loop dus maar een heel klein stukje en moet daarna weer wandelen. De tempo wisselingen doen me nog meer pijn en ik baal ervan. Moet ik terug? Ik besluit 5 km te lopen op deze ratio en daarna mijn eigen tempo weer te volgen. Inmiddels is S. ook alweer bij me met de fiets. Dat is gezellig en ik vertel over het probleem met mijn been. We rekenen uit hoe snel ik eigenlijk moet lopen met deze vreemde ratio om binnen de gestelde tijd te finishen. Ik snap er echt geen biet van want volgens mij loopt Chris dus vrij snel in de run segmentjes om dat tempo te kunnen halen. Zou je dan niet beter iets langzamer en iets langer kunnen lopen? Je bent op zich veel sneller met RWR dan continu (meestal) maar deze ratio snap ik gewoon niet. Al gauw ben ik voorbij de 5 km die ik op deze ratio wilde lopen maar ik loop toch door omdat het rare en vervelende gevoel minder lijkt. We hobbelen door en slaan weer rechtsaf richting de Leuvenumsebeek aan het einde van het pad. Dat is nog wel even weg! Ik reken uit welke afstand ik vandaag zal moeten lopen met dit rondje. Op zich niet verkeerd met de marathon in het vooruitzicht maar misschien moet ik niet eerst met Fleur gaan lopen…

klik voor groot

Voorlopig zijn we er nog niet en we lopen dus door. De kilometers rollen onder mijn voeten en op zich schiet het best aardig op zo. In ieder geval weer een heel stuk gelopen vandaag als we straks thuis zijn. We zien dat er ook hier aardig wat bomen zijn gekapt maar het ziet er iets beter uit dan bij ons qua achtergebleven takken. Op 1 stuk links naast het fietspad is werkelijk alles weggehaald. Ineens zien we een huis staan midden in het bos. Die mensen zijn vast niet blij. Al die mooie oude bomen ineens weg. Dat komt voorlopig niet meer terug natuurlijk. Ik weet dat daar een zwarte specht rondvliegt en ben benieuwd of hij er nog is dit seizoen. Inmiddels weet ik niet meer wat wel OK is en wat niet maar dat weten de boswachters waarschijnlijk ook helemaal niet. Aan het einde van het pad komen we langs de Leuvenumse Beek waar gelukkig weer water stroomt. Afgelopen zomer stond alles droog vanwege de aanhoudende droogte. Ik ben benieuwd of er nu ook weer wat leeft zodat de ijsvogel hier weer kan vissen. Het water is in ieder geval wel kraakhelder.

klik voor groot

Mijn rechterbeen en heup doet inmiddels weer echt pijn en alles belemmert me enorm bij het lopen. Wat irritant allemaal en we zijn er ook nog niet. We steken de snelweg over en hobbelen langs het oude stationnetje. Deze keer lopen we over de weg terug en kiezen niet voor het pad door het landgoed bij het Koetshuis. Grappig genoeg komen we nu ineens langs een herdenkingsteken van een neergestorte piloot. Dat hebben we dus niet eerder gezien hoewel we hier al vaker langs gefietst zijn. Maar dan zie je toch dingen anders.

We lopen over Onder de Bos weer terug naar huis. Ik heb om een of andere reden een hekel aan dit stukje. Waarschijnlijk omdat het nog best een stuk naar huis is terwijl je er voor je gevoel bijna bent. Ook loopt het nog een beetje op en neer en daar heb ik eigenlijk helemaal geen zin meer in zo na de lange run. Eindelijk staan we dan voor de deur. Nu weer op stap even met de dames zodat we straks lekker even kunnen luieren. Na ruim 23 km klok ik af. Ik zie aan het midden stuk dat ik inderdaad te traag was met het RWR lopen zoals ik nu deed. Geen idee hoe dat kan. Misschien was ik ook wel gewoon langzaam vanwege de pijn en ook vanwege het feit dat ik nu weer voor het eerst sinds langere tijd een wat langere run heb gedaan. Ik weet het niet maar ik weet wel dat ik dus vaker en langer moet gaan lopen zodra mijn rechterbeen dit weer toelaat. Op naar de volgende run maar weer.

klik voor groot

gegevens:

* 23 km
* 6 graden

februari 71 km – 2019 totaal 236 km

hoka tracer – 143 km
hoka clayton – 265 km
hoka clifton 5 –
hoka challenger – km
hoka infinite – 570 km
hoka mafate speed – 710 km
hoka vanquish – 124 km (?)