Gisterenavond zijn we niet meer op pad gegaan. Geen idee waarom niet maar ik kreeg S. toch niet zo ver om in het donker het bos in te gaan voor een kort rondje. Maar we hadden wel een mooie route gelopen en in de middag een beetje op de midgetgolf baan gespeeld. Vandaag gaan we dan wel weer lopen natuurlijk. Na het ontbijt gaan we op pad voor het rondje H2 en H1 aan elkaar gekoppeld. Die route liepen we vorig jaar ook samen. Op deze route hebben we zowel bos als uitzicht langs de bosrand over het dal en dat is tenminste fijn afwisselend. De route staat ook op de Teasi zodat S. de route kan zien op de fiets. Eerst weer even klimmen naar de parkeerplaats en daar klimmen we verder. Aanvankelijk start ik met mijn roze Lafuma jackje maar al snel wissel ik dat voor mijn Vaude giletje. Veel te warm!

Vandaag wil ik niet alleen met shirtje lopen vanwege die longen waar ik gisteren ineens last van had. Zou het door het weer komen of toch iets op de kamer? Ik heb dus nu ook mijn arm sleeves aan. Maar bij het klimmen in het begin smolt ik al meteen in mijn jackje dus hoppekee giletje aan.

Het klimmen valt niet mee maar S. maakt zelfs foto’s van paddenstoelen onderweg. Dat is vervelend want met die fiets is het klimmen over het pad met natte stenen en bladeren al helemaal geen pretje. Ik hou op een gegeven moment mijn handschoenen ook maar in mijn hand om S. niet weer te laten stoppen. Straks zullen we rechtsaf slaan het bos in en dat is steil omhoog. Wandelen met de fiets is daar de enige optie om boven te komen.

klik voor groot

Daarna slaan we rechtsaf richting de Bollingerturm. Dat loopt en fietst ook niet makkelijk en als we daarna eindelijk op een normale weg komen langs de turm, vergeten we een foto te maken van de toren uit de verte. Deze keer klimmen we er niet heen voor een uitzichts foto zoals we de vorige keer wel deden. Maar misschien komen we er nog. S. herinnert zich de route nog goed en zegt dat we straks een rottig steil stuk over bladeren gaan krijgen. Dat blijkt te kloppen en al snel modderen we over het pad.

klik voor groot

Onder de blaadjes liggen wortels en stenen dus het gaat allemaal erg langzaam want ik heb geen zin om mijn nek te breken. Ook bedenk ik dat we volgende keer de Spot Gen 3 mee moeten nemen. Die zit normaal op mijn rugzak maar nu hangt de rugzak gewoon thuis en hebben we dus niks bij ons. Verbinding is hier niet, dus als iemand iets breekt door een stomme val, kunnen we weinig doen. De Spot moet dus een mobiel apparaat worden die vaker los mee zal gaan, ook tijdens op onze fietstochten.

We lopen verder over de blaadjes. We komen er wel! Dan komen we bij een uitzichtspunt waar we vorig jaar ook hebben gestaan. We nemen toch even de tijd om een foto van ons samen te maken. Mooi is het hier zeker en met al die kleuren al helemaal!

klik voor groot

We lopen weer verder over een goed begaanbaar pad waar een mountainbiker ons keihard voorbij komt rijden. Ja he! De weg loopt hier eindelijk een beetje naar beneden dus dat kan makkelijk!

klik voor groot

We lopen daarna weer langs de bosrand langs weilanden. Het uitzicht is mooi en we lopen richting het dorp terug. Het zonnetje laat zich weer even zien.

klik voor groot

De kleuren zijn fantastisch onderweg. We komen door het dorp en lopen een stukje langs de weg richting de andere lus die ons straks weer richting het hotel zal brengen.

klik voor groot

Het begin van dit pad is prima begaanbaar en redelijk vlak. De weg is veel minder modderig dan vorig jaar want toen hebben we op sommige stukken enorm zitten rommelen (en schelden). We bieden wafje wat water aan hoewel het net miezert. Gek genoeg hebben we tijdens deze run een beetje miezer regen maar ook zon. Maar we hebben er eigenlijk geen last van dus dat is prima zo. Wafje wil overigens geen water en ik neem een beetje water dat lekker koud is geworden onderweg.

klik voor groot

Rechts van ons zien we de Bollingerturm liggen. Wat een eind lijkt dat zo! Inmiddels zijn we het klimmen ook een beetje beu. Het lijkt vlak maar het is gewoon vals plat omhoog en dat over een paar kilometer. Pfffff. Zelfs in 2011 vond ik het na 14 km welletjes herinner ik me uit de verslagen. Dit jaar overigens aanzienlijk minder modder! We hobbelen door en zien weer de stoel van de meubelmakerij in Liesen links van ons in de verte. Raar ding!

klik voor groot

We zijn nu vlakbij de weg die we gaan oversteken voor het laatste stukje. Ineens zien we rechts van ons mooie blauwe en witte bloemetjes. Grappig zo in november!

klik voor groot

Nog een stukje door en dan steken we de weg over. Wafje moet even aan de riem. Daarna lopen we alweer langs de achterkant van Barbet waar velgen gemaakt worden. Eigenlijk zouden we daar achterlangs moeten lopen maar vorig jaar merkten we al dat dat was afgesloten en moesten we dwars over het veld naar de weg.

klik voor groot

Al snel lopen we over de weg en hebben we uizicht over Hesborn. Echt fraai maar het is erg zwaar omdat de weg zo lekker omhoog loopt. Inmiddels hebben we wel een beetje genoeg van al het klimmen eigenlijk! Het uitzicht met de rode en gele kleuren is gelukkig wel erg ontzettend mooi. Herfst is toch een geweldig mooi seizoen met al die kleurtjes. Langzaam schiet onze route op, en het einde is in zicht.

klik voor groot

We lopen weer langs het kinderliftje aan de bovenkant. Dat zal nu het hoogste punt zijn dus straks gaan we weer naar beneden. Eindelijk dan!

klik voor groot

We hobbelen verder, lekker naar beneden, naar het dorp en langs het andere hotel. Na 18 km staan we weer voor de deur. Even wafje afdrogen en schoonmaken en de fiets wegzetten. Op naar de volgende run.

klik voor groot

gegevens:

* 18 km
* 5 graden

november 78 km – 2016 totaal 3.483 km

tracer – 70 km
rapa nui – 635 km
hoka clifton 2 – 353 km
hoka bondi 4 – 263 km
hoka stinson lite 3 – 32 km
hoka mafate speed – 222 km
pure flow – 454 km