17 | February | 2018

Gisteren heb ik nog een 12 km rondje gelopen voordat de zonnepanelen werden gelegd. Dat was een fijn rondje en daarna was het een beetje druk met de monteurs en de dingen die we daarna hebben gedaan. Gelukkig ging de installatie van de zonnepanelen prima en was het in 3 uur gedaan. Dat viel dus reuze mee. Vandaag ga ik weer op pad voor het eerste rondje. Ik neem dezelfde route als gisteren maar loop een lusje minder in het bos aan de overkant. Het is wederom een prachtige ochtend en het belooft ook weer een mooie dag te worden.

klik voor groot

Als ik in het bos richting de rotonde loop, is woefje ineens een stukje achter me. Als ik ga kijken wat ze aan het doen is, zie ik dat ze iets staat te eten. Ik race op haar af en gebaar en roep dat ze los moet laten. Ze laat weliswaar meteen los maar ik weet zeker dat ze ook iets heeft opgegeten. Ik baal als een stekker. Ligt er iets engs? Vergif? Ik ga zoeken wat ze aan het eten was en zie iets waarvan ik denk dat een andere hond het heeft uitgespuugd. Dat doet ze eigenlijk nooit en ik baal nog meer. Wat is het nou? Ik twijfel of ik iets mee moet nemen in een zakje (dat ik niet heb) voor het geval dat ze echt ziek wordt ervan. Grrrr ik ben echt boos. Op mezelf natuurlijk vooral want ik heb het niet gezien wat ze precies deed. Ik besluit maar gewoon door te lopen en er het beste van te hopen.

Ik loop naar de rotonde, steek over en sla weer rechtsaf. Deze keer geen zwarte specht die roept maar het bos is rustig en vredig.Ik hobbel met woefje over het fietspad en maak een foto bij de heide bij de kruising waar ik rechtsaf sla.

klik voor groot

Ik ga zelfs halverwege het fietspaf even op het bankje zitten. Gewoon even kijken en luisteren. Er is geen kip maar achter me hoor ik geritsel van dieren. Een poosje geleden rende er een ree over toen ik aan kwam lopen. Dat was ook leuk.

klik voor groot

Ik blijf maar even zitten want het is best fris zo tijdens het stilzitten. Ik ga maar weer gauw verder en klauter aan het einde nog even de zandverstuiving op om te kijken en een foto te maken. Daar staan twee mountain bikers. Ik maak een praatje en eentje vertelde dat hij gevallen was bij Nunspeet op het ijs. Dat snap ik wel want het is her en der nog steeds heel glad in het bos. Gelukkig is het fietspad verder prima beloopbaar.

klik voor groot