12.09.2015 – reeuwijk – 11 km

Laatste weekend voor vertrek naar de UK en we willen toch nog even op pad. Het weer is dubieus, rond 13 uur wordt regen verwacht, maar we besluiten toch maar op weg te gaan want het ziet er goed uit. Ik heb vanmorgen niet gelopen, ik was ontzettend lui en dacht dat ik in de avond nog wel even zou gaan (nee dus). Maar om 11.30 starten we met opbouwen en dat doen we aardig rap zonder gedoe en 45 minuten later liggen we al op het water. De meeste tijd gaat nog in het verdelen van de spulletjes zitten. Opbouwen doen we nu met onze ogen dicht hoewel de schuine waterkant en het hobbelige gras niet echt meewerkte.

klik voor groot

We hebben weer de route op de kaart bij ons maar volgens het boekje zouden er ook paaltjes langs de kant moeten staan (nee dus). Even een stukje rechtdoor en dan rechtsaf naar het bruggetje waar we net met de auto langsreden. Daar word links gebouwd aan een nieuwe Landal Greenparks met redelijke waterfront huizen die varieren in prijs van 210.000 tot 755.000 euro. Er is nog niet veel te zien overigens maar ik ben benieuwd hoe snel het bouwen zal gaan.

klik voor groot

We zien onderweg nog een fuutje met jong op de rug. Altijd leuk!

klik voor groot

De weg is niet eens helemaal recht toe recht aan en ik moet toch wel op de kaart loeren of we wel goed gaan. Het is van alles wat. We starten in een rustig stukje maar komen nu ineens tussen de kantoorgebouwen uit met een drukke weg waar het verkeer erg hoorbaar is. We varen langs een kantoor en zien onszelf in de ruit weerspiegeld.

klik voor groot

Daarna komen we bij het eerste echte obstakel, een boothelling. Ik kende dat wel van plaatjes maar S. had het nog nooit gezien. Best handig maar ik snap niet waarom we niet gewoon door kunnen varen eerlijk gezegd.

klik voor groot

Daarna gaan we weer verder, een stukje langs de weg.

klik voor groot

Dan stuiten we op werkzaamheden en de vaart buigt naar rechts. Ik kijk op de kaart want ik herinner me niet dat we naar rechts moeten. We gaan zelfs gewoon de verkeerde kant op maar we hebben geen keuze. Er is geen vaart de andere kant op en van overdragen werd niets gezegd. We varen een stukje door omdat het erop lijkt dat er een doorgang onder de weg is en dat blijkt te kloppen. Een akelig lage doorgang waar ik weer via mijn handen de boot onderdoor trek. Het gaat allemaal wel maar het is toch wel weer apart zo. Nergens staat het in de beschrijving maar op de stickers onder de brug staat 12-2014 dus dit ligt er blijkbaar nog niet zo lang. Op de video staat de doorgang toevallig gefilmd.

klik voor groot

Na de doorgang slaan we linksaf en varen we weer de richting op waar we heen moeten. Nu komen we in een gebied met boerderijen en huizen maar ook met veel lage bruggetjes helaas.

klik voor groot

Er is best wat te zien maar er zijn een aantal bruggetjes die veel te laag zijn om onderdoor te varen. De weg langs het water is smal en beredruk. Het overdragen hier is niet eens zo makkelijk want we hebben ook de hond waar we op moeten letten. Gelukkig kunnen we haar bij het overdraagpunt even op een gammel bruggetje laten zitten (van de weg af) zodat wij de kano kunnen wegbrengen en in het water kunnen laten. Ze zakt er bijna doorheen overigens en wij hebben ook moeite om de boot uit te komen doordat de oever hoog en brokkelig is.

klik voor groot

Dan zien we ineens een uithangbord van een kaasboerderij en we besluiten wat kaas te gaan kopen. Best een grap maar ook niet zo makkelijk als we denken. Er staan twee blaffende honden dus we besluiten maar niet aan de tuinkant aan te leggen (makkelijker) maar aan de wegkant zodat ik via de normale weg het erf op kan lopen. Misschien vinden ze dat wel OK.

klik voor groot

Na dit intermezzo gaan we weer door. Ik heb een echt kaasje gekocht van 2 kilo om volgende week mee te nemen voor de landlord en voor onszelf ook een stukje kaas voor thuis.

We lopen aan het einde van deze vaart even vast omdat de route een rondje aangeeft terwijl die er helemaal niet blijkt te zijn. We varen dus weer terug en kunnen nog net keren met onze 5 mtr boot zonder vast te lopen in de oever en in het lage water. Daarna kunnen we doorvaren en komen we op een uiterst saai stukje tussen weilanden waar gewoon helemaal niets te zien is.

klik voor groot

Woef heeft het wel naar haar zin

klik voor groot

Uiteindelijk komt ook aan dit saaie stukje een einde en komen we weer op afwisselender terrein met boerderijen en huizen langs de waterkant. Er is van alles te zien nu.

klik voor groot

Dan stuiten we weer op idioot lage bruggetjes en moeten we eruit. Aan de wegkant is het onmogelijk om eruit te komen dus besluiten we toch aan de kant van een huis aan te leggen en over het terrein van de bewoner te lopen. Dat moet net kunnen, de boot kan wel door het hek heen denken we. Als we aan het klooien zijn om aan te leggen komt net de eigenaar thuis die aan komt lopen. Ik zet me al schrap voor een ‘wat doet u hier’ maar hij helpt ons zelfs om de boot uit het water te krijgen en door het hek te trekken en op de kar te leggen. Hij is wel geinteresseerd in de boot en de kar en we staan even te kletsen en hij maakt twee foto’s van ons.

klik voor groot

Hij waarschuwt ons voor alle lage bruggetjes die nog gaan komen en we lopen dus een stukje met de kar over de weg. We doen waf op de kar zodat we niet op haar hoeven letten en dat vindt ze allemaal prima. Het enige probleem is dat we nergens meer normaal in het water kunnen komen. De oevers zijn overal veel te hoog. We lopen dus best een stukje met de kano.

klik voor groot

Dan zien we een boerderij met een brede brug waar het gras laag bij het water is. Ik bel aan om te vragen of we de boot in het water mogen laten via de tuin. Er zijn wel 6 kinderen en mevrouw is weer zwanger. Aanvankelijk wil ze niet (man is niet thuis) maar uiteindelijk is het dan toch OK. De kinderen vinden alles heel interessant en komen kijken wat we allemaal aan het doen zijn. Het gaat goed en al snel zijn we weer op pad met onze boot.

klik voor groot

Daarna is het allemaal prima te doen en komen er geen enge lage bruggen meer waar we niet onderdoor kunnen. Wel nog wat dingen die we met de handen moeten doorvaren maar dat is allemaal wel redelijk OK.

klik voor groot

De route schiet inmiddels wel op en we komen bij Bodegraven waar rechts van ons een boerderij is met allerlei dieren en beelden die te koop zijn. Echt zo afschuwelijk lelijk. We zagen ze al eerder toen we in de auto naar Alpen ad Rijn reden. Nu varen we er dus vlak langs. Je zou er zo eentje in de boot kunnen laden als je zou willen.

klik voor groot

We komen bij McDonalds Bodegraven en omdat er niemand bij de McDrive staat, vinden we het wel een grap om een frietje te halen. Maar niemand wil ons helpen want voetgangers worden niet geholpen aan het raampje. Dan niet en ik stap weer in de kano en we gaan weer op pad. Idioterie.

klik voor groot

We varen een stukje verder en komen bij een vrij lage onderdoorgang bij de A12. Daar moeten we dus ook weer doorheen en het is weer een kwestie van op de bodem van de boot gaan zitten en met de handen voortduwen. Het is een heel eind omdat je al die snelweg banen moet overbruggen. Maar het gaat natuurlijk best en we komen aan de andere kant van de snelweg uit.

klik voor groot

Maar lang duurt de vreugde niet want wederom een obstakel in de vorm van een boothelling. We moeten er dus weer uit. Ik krijg er een beetje een sik van eerlijk gezegd. Het gaat allemaal prima en de steiger is mooi bedekt met rubber maar het houdt allemaal vreselijk op en kost gewoon veel tijd. Ik ga nog maar even een plas doen in het gras met de voorbij razende auto’s op de A12 boven me. Gelukkig geen toeterende vrachtwagens die mij in mijn blote kont zien zitten en ook de camera’s van de snelweg zullen me net niet kunnen zien hoop ik.

klik voor groot

Dan varen we nog anderhalve kilometer langs de A12. Wat een herrie en wat een drukte. Je zou kunnen zeggen dat de route ‘afwisselend’ was maar we vonden er weinig aan. Dit is notabene een ‘echte’ route maar slecht onderhouden en bovendien totaal niet aantrekkelijk. Hoe ze dit bedacht hebben, is ons niet duidelijk. Maar goed, uiteindelijk varen we weer naar de Reeuwijkse plassen en daar is het rustig. Een volgende keer gaan we toch maar daar een stukje varen en kopen we de ontheffing die nodig is.

We hebben er eeuwen over gedaan en ruimen gauw op. Binnen een half uur zitten we weer in de auto. Ik laat woef nog even uit en dan rijden we weer naar huis met een avontuur rijker. Op naar de volgende route!

klik voor groot