07.02.2021 – hulshorst – 10 km

Gisteren was ons beloofd dat we in een witte wereld zouden ontwaken en dat klopt! Een enorm pak sneeuw ligt er inmiddels en het sneeuwt nog steeds. Volgens de verwachting gaat het de hele dag sneeuwen. We hebben gasten in ons huisje die tot 16 uur zouden blijven maar ik ben benieuwd of ze straks weg kunnen komen. Gelukkig komen er geen nieuwe mensen morgen dus ze kunnen blijven als ze zouden willen. Ik pak me dik in en ga proberen met Fleur een rondje te doen. Ik heb mijn buff om, mijn dikke shirt, dikke tight, giletje en mijn groene jackje. Dat zou genoeg moeten zijn hoop ik. Afwachten maar. Het wandelen is vrij koud dus als Fleur alles gedaan heeft, vertrek ik naar de overkant. Ik heb mijn Yaktrax aan want anders zou ik niet kunnen lopen met al die sneeuw. Zou ik uberhaupt vooruit komen aan de andere kant? Er is nog niemand en de laag is op zich nog te doen merk ik. Het spoor ligt helemaal onder de sneeuw dus treinen zullen er niet rijden vandaag vermoed ik.

klik voor groot

Ik hobbel naar de parkeerplaats en daar gaan we van start. Fleur wil ook wel een brokje dus dat gaat alvast goed. Het lopen gaat niet overal echt goed en het is vooral vermoeiend maar het loopt wel aardig. het enige probleem is mijn buff. Door de adem wordt het nat en door de kou wordt dat dus hard en nutteloos. Maar goed, uiteindelijk heb ik het niet meer echt nodig. Mijn dikke handschoenen zitten niet erg lekker merk ik en ik kan er niks mee op de telefoon. Wat een stom gedoe. We hobbelen verder en voordat ik het weet ben ik al aan het einde van de Brandsweg. Ik ga niet al te ver want het is wel koud zo met die sneeuw die maar door blijft gaan. Ik probeer een kiekje te maken van Fleur op het bankje aan het einde maar ze wil niet echt zitten en kijken en mijn vingers worden er ijskoud van dus ik stop er maar mee en loop verder.

klik voor groot

Ik neem het eerste pad weer terug zodat we niet al te lang buiten zijn. Dat gaat goed in het begin maar uiteindelijk kom ik op het deel waar de grote wagens gereden hebben. Die sporen zijn bijna niet te lopen dus ik neem een ander paadje terug naar het fietspad en loop vandaar weer verder. Inmiddels komen de eerste mensen me tegemoet en zelfs een paar mountainbikers waarvan er al eentje gevallen is zie ik. Op de parkeerplaats is het al erg druk dus ik ga niet daar heen. Eerst terug naar de overkant. Daar nog even een plasrondje in het bos en dan gauw naar binnen. Brrrrrr.

klik voor groot