23.11.2020 – hulshorst – 16,5 km

Ik heb al een paar dagen niet gelopen door omstandigheden dus vandaag gaan we maar eens wat verder dan normaal. Vandaag is mijn vader jarig dus die ga ik straks even bellen. Eergisteren waren we op bezoek in Duitsland, en dat was een van de redenen waarom er een gat zit tussen de runs. Het is bovendien prachtig (maar koud) weer! Eens zien waar het schip strandt vandaag en wat we gaan tegenkomen onderweg. Eerst even plassen en poepen aan de overkant en daarna gaan we op pad. Ik trek toch mijn dunne jackje uit omdat ik het warm gekregen heb van het stevig doorlopen. Woefje wacht geduldig totdat ik klaar ben met alles en daarna gaan we op pad.

klik voor groot

Ze nam al wat brokjes aan onderweg hiernaartoe dus dat ziet er goed uit. Ze is ook lekker vrolijk en ik ook. Ik kies vandaag voor 800-tjes. Ik ben benieuwd of ik dat dan ook lekker ga vinden op een wat langere afstand. Eigenlijk loopt dat een stuk lekkerder dan dat korte waarmee je eigenlijk helemaal niet echt op gang komt. Fleur vindt het allemaal best. Soms pakt ze een brokje aan als we nog hardlopen, ik probeer tijdens het wandelen de rest te geven zodat ze leert dat ergens bij mijn knie het lekker en leuk is. Overigens gaat het lopen helemaal prima. Ik zou weer eens ander terrein moeten doen maar op zich lopen we vandaag natuurlijk al een andere route dan normaal dus wat dat betreft zou het niet echt uit moeten maken denk ik. Omdat ik 800-tjes loop, schiet het ook veel meer op en voordat ik het weet ben ik al aan het einde van de Brandsweg. Zie je wel…. rechtsaf slaan we en ik loop door over het fietspad naar de Stakenbergweg en langs de speelplaats. Stom genoeg kan ik nu eigenlijk alleen de volgende rechts nemen. Ik liep hier al eerder toen ik de heide ging bewonderen. De afslag daarna is namelijk een heel stuk verder en loopt dan naar de Leuvenumsebeek. Ik zal eens op de kaart kijken waar ik een ander rondje extra kan doen. Ik wil eerst kijken hoe het gaat op de wat langere afstand. Volgende keer gaan we dan wel weer dwalen. Fleur en ik hobbelen rustig door over het brede pad. Er gebeurt niet zo veel, ik kom niemand tegen en ik zie ook geen wild. Het is wel heerlijk weer en de kleuren van de opkomende zon tegen het herfstblad is geweldig. Ik geniet wel van dit rondje met mijn wafje! Ik besluit een extra rondje te doen en ik weet al dat ik ergens uit zal komen waar ik een stukje verder moet dan ik denk. Ik snap nog steeds niet hoe het kan dat als je rechts rechts rechts doet dat je niet op hetzelfde punt uitkomt maar goed. Deze keer zal het geen verrassing zijn gelukkig. Als ik een stuk verder ben komt er een auto me achterop rijden. wat vreemd, want je mag niet in het bos rijden. De auto parkeert verderop en als ik er langs loop, zie ik dat het de herderin is die ik een paar dagen geleden ook tegen gekomen ben met de schaapjes. We raken aan de praat en ze vertelt dat het de laatste keer was gisteren dat de schapen gegraasd hebben en dat ze ze nu verderop gaat brengen naar de wagen. Ze vertelt verder dat ze nog niet zeker weet of ze volgend jaar wel weer wil. Het is een contract van 40 uur en eigenlijk ziet er niemand en praat ze ook met niemand overdag. Ik snap dat wel. In weer en wind ben je buiten en zie je natuurlijk weinig mensen, alleen schapen en honden. Ik neem afscheid en loop weer verder. Het is nog wel een stukje lopen voor wafje en mij. Ik ben benieuwd of ik de schapen nou straks ga tegenkomen (nee). We hobbelen rustig door. Op het rulle zand heb ik wel even moeite en daar loopt Fleur toevallig net iets minder netjes met me mee maar ik word ook langzaam wel wat vermoeider. Zeker door het lastige pad. Maar we hobbelen rustig door. Ik kom uiteindelijk weer op de kruising waar ik ben begonnen met het extra lusje. Vanaf hier is het weer bekend terrein. Linksaf, weer linksaf richting de heide en dan het laatste stukje door het bos naar de zandverstuiving. Ik zie nog prachtige nevel vanwege het feller wordende licht van de opkomende zon. Het was ook behoorlijk fris vannacht en als ik ga kijken, zie ik dat er zelfs een dun laagje rijp op het bankje ligt. Prachtig!

klik voor groot

Daarna lopen we naar de zandverstuiving waar ik nog even speel en oefen met Fleur maar gestoord word door een galopperend paard over het zand. Fleur schrikt ervan en is dan ook weer even van het padje. Rare hond. Maar ze poepte gelukkig al voor de tweede keer dus we kunnen ook wel terug. Ik geniet nog even van allerlei goudhaantjes en probeer een foto te maken van eentje die brutaal blijft eten.

klik voor groot