Vandaag gaan we weer op pad. Ik heb zaterdag een mooie ronde gelopen en eigenlijk had ik dus gisteren moeten lopen maar om 7.45 waren we bij de garage, om 8 uur bij het vakantiehuis waar een monteur kwam voor de schutting en ik het terras heb gereinigd. Daarna heb ik nog wat opgehaald en was ik te moe eigenlijk. Geeft niet, vandaag gaan we weer op stap. Omdat ik de vorige keer een stukje heide liep dat ik niet kende, wilde ik dat vandaag dan eens lopen. Helaas is het kil en nat weer. Het regent al zachtjes als ik vertrek dus zet ik mijn petje maar op. Even wandelen en daarna gauw naar de overkant. Gelukkig ruim boven 0 dus geen gladdigheid of enge dingen. Ik loop de Brandsweg af. Wat gaat het slecht! Ik heb last van mijn longen en mijn benen voelen als lood. Ik wandel een heel stuk. Ik krijg de 500 mtr stukjes niet eens voor elkaar. Straks maar terug dan bij de eerste afslag voor het korte rondje. Maar we wandelen een stukje en daarna probeer ik het weer. Voordat ik er erg in heb, ben ik al aan het einde van de Brandsweg.

klik voor groot

Rechtsaf dan maar. Zal ik hier dan straks het bos links ingaan? Alles is zeiknat en ik zie grote plassen op de smallere paden. Ik loop door en waar ik normaal rechtsaf zou slaan naar de stakenbergweg, loop ik nu rechtdoor. Ik kies daarna het paadje rechts dat ik eerder liep. Geen goede keuze. Ik moet hier wandelen want het is niet te doen door de plassen en ik heb gewoon geen zin in water dat tot mijn oren opspat. Na het paadje kom ik weer op een iets normaler pad en ik ga linksaf om de heide te verkennen. Dat is dus meteen heel anders dan ik ken. Veel uitgestrekter. Bijna onnederlands. Leuk om te zien en wat zal dit mooi zijn met de bloeiende heide! Ik loop door en blijf het pad volgen. Iets anders kan toch niet dus dat is makkelijk. Er is 1 pad en dat is het. Ik loop langs de Liesberg met een bankje en loop verder. Uiteindelijk kan ik linksaf een smal paadje op. Dat doe ik, want dan kan ik een vierkantje lopen waarbij ik goed uitkom voor de terugweg. Geen idee hoe lang het is, maar dat gaan we dan wel zien.

klik voor groot

Verderop zie ik in de diepte een vennetje. Maar hoewel dat een echt vennetje is, is alles werkelijk zeiknat. Overal diepe plassen en er staan zelfs stukken ingezaaide heide onder water. Zonde want dat wordt dus niks. Ik begin wel moe te worden. Ik kijk op de kaart en zie dat ik nog een enorm stuk moet.

klik voor groot

Dan gaat het ook nog regenen. Het is mooi hoor, maar zo met die sombere weer heeft het wel iets van Schotland weg met slecht weer. We hobbelen door. Gelukkig zie ik uiteindelijk dat ik in de buurt van de speelplaats met de toren ben. Bekend terrein weer! Ook weet ik dat het echt nog een heel stuk is tot het einde maar gelukkig vergis ik me waardoor de moed me nog niet in de schoenen zakt omdat ik denk dat het minder ver is dan het daadwerkelijk is. Uiteindelijk komen we natuurlijk weer bij de zandverstuiving uit gelukkig. Ik ga Fleur even laten rennen. Ze is best braaf maar snapt gewoon niet waar ik wil dat ze loopt. Ik word er wel moedeloos van eerlijk gezegd. Het is allemaal best Ok hoor en zeker met het andere broekharnasje maar toch… ik snap het gewoon niet. En omdat ik dan geïrriteerd raak, wordt het rondje met harnas straks ook nog iets wat zij niet leuk gaat vinden. Dan schiet het allemaal niet op natuurlijk. Ik moet even denken hoe ik dit ga aanpakken. In ieder geval gaat ze eerst lekker poepen op het zand en daarna rennen. Inmiddels komt de zon ineens tevoorschijn. Als ik over het zand wandel, verwarmt de zon me heerlijk. Dit is echt aangenaam het lijkt wel lente. Ik maak de fout door het pad parallel aan de snelweg terug te nemen in plaats van het open zand met de zon. Hier weer kil en somber. Na bijna 19 km staan we weer op de parkeerplaats. Nu het laatste stukje naar huis. Fleur is vast kapot want ze moest aan het einde nog per se even keihard rondjes rennen als een kip zonder kop. Ik snap dat dus echt niet. Rare hond. Met bijna 19.5 km op de teller staan we weer voor de deur.

Ik vind het overigens wel grappig, want als ik terugkijk in de archieven zie ik dat ik 12 januari 2018 het laatste rondje op Hitland liep. Bizar gewoon. In 2020 begon ik weer met Evy en liep ik een lesje op deze dag en in 2019 liep ik met Ziva een mooie 15 km ronde en was Lies net geweest om naar Fleur te kijken. Toen was het nog allerminst zeker dat ze zou blijven en zou de Amerikaanse ook een optie zijn. Het was immers helemaal niet de bedoeling dat ze zou blijven! Gek hoe alles toch loopt. Het is maar goed dat we niet in de toekomst kunnen kijken. En soms is het best leuk om even terug te kijken ‘wat deed ik op deze dag in….’. Iets verder terugkijken dan…. januari 2017 was nog een fijne eerste week Schotland en daarna op hitland. Ik had toen 127 km al gelopen op 12 januari. Maar Nu, in 2021 heb ik wel veel meer kilometers dan in 2018, 2019 en 2020 dus wie weet wordt het dit jaar weer wat qua kilometers.

klik voor groot

gegevens:

* 19,5 km
* 5 graden

januari 87 km – 2021 totaal 87 km