Vandaag is het prima weer in de ochtend en ik ga lekker op pad met woefje. Ik heb nog geen idee wat ik ga lopen want ik herken nog niets natuurlijk. Ik besluit weer langs het hek te lopen zoals eergisteren en dan niet over de snelweg terug te gaan maar linksaf te slaan waar ik de vorige keer rechtsaf sloeg omdat de duisternis inviel en ik uit het onbekende gebied wilde zijn.

klik voor groot

Eerst even een plasje in het bos en daarna lopen we richting de zandverstuiving. Daar maak ik even een foto natuurlijk en daarna gaan we op pad. Eerst langs de Klarenweg en daarna weer een stuk verder. Ik loop langs de YMCA (denk ik) en speur ondertussen naar wild dat ik niet zie. Ik zie wel genoeg sporen maar ik spot niks. Op een gegeven moment loop ik weer langs een ander stuk van de zandverstuiving en dat is echt prachtig.

klik voor groot

Vlak daarna loop ik door een stukje bos met dunne stammetjes. Rechts van me is een rustgebied voor wild met daarachter het ecoduct weet ik inmiddels. Verderop neem ik net een ander pad dan eergisteren en omdat ik een soort uitzichtspunt zie, besluit ik daar even heen te lopen om te kijken. Ik zie namelijk ook houten balken die lijken op een hek en ik vraag me af of je nou wel of niet over de zandverstuiving mag lopen. Ik lees alles en kijk om me heen. Wat mooi hier.

klik voor groot

Je mag gewoon over de zandverstuiving lopen lees ik, en sterker nog: je kunt een soort muntje laten slaan en dat ga ik een andere keer nog eens doen want ik zie dat het monumentje best ver weg staat. Komt wel weer een keer.
Nadat ik even gekeken heb, loop ik verder langs het houten hek en zoek een pad. Het is hier echt prachtig en het licht is ook erg mooi deze ochtend. De herfstkleuren zijn mooi zo met het zand als achtergrond. Even verderop maak ik nog een paar foto’s en daarna gebeurt het. Ik sta op nat mos en daar zijn mijn schoenen niet tegen opgewassen blijkbaar want ik ga keihard onderuit. Ik voel van alles kraken en knakken en even ben ik bang voor mijn rechterschouder. Het zal toch niet? Helemaal beduusd sta ik weer op en probeer even alles. Mijn schouder doet het nog gelukkig. Volgens mij heb ik enorme mazzel gehad maar ik schrok me echt rot.

klik voor groot

Ik moet even zoeken naar de route. Rechtdoor? Dat lijkt weer op de zandverstuiving uit te komen en dat wil ik niet. Rechtsaf? Ligt daar nou nog meer van dat enge mos? Woef rent keihard heen en weer met een stokje terwijl ik me afvraag waar ik heen moet. Niet moe te krijgen geloof ik. Uiteindelijk kies ik toch voor de route rechtsaf want daar moet ik echt heen. Gelukkig valt het mee en kan ik redelijk goed uit de voeten op dat stuk. Ik moet wel een paar keer kijken waar ik heen moet en ik ben blij met mijn kaart want ik zou echt verdwalen hier.

klik voor groot

Het begint ook ineens te regenen. Jammer want het was zulk mooi weer vanmorgen! Ik hobbel rustig door en weet al bijna waar ik ben. Uiteindelijk komt ik weer uit op het grote fietspad en ik besluit nog een omweg te maken door het Willemsbos. Weer een ander stukje verkennen en ook hier heb ik de kaart nodig natuurlijk.

klik voor groot

Ik loop zelfs langs een voederplek voor herten (denk ik). Er staat een bak met verse appels en verderop hangt een liksteen. Kan niet anders dan voor herten zijn denk ik.

klik voor groot

Ik moet inmiddels toch maar eens terug dan! Na wat omzwervingen door het Willemsbos is het wel genoeg voor vandaag. Het was maar een kleine 13 km vandaag maar door de valpartij en het kijken op de kaart duurde het eeuwen. Moe maar voldaan lopen we het laatste stukje naar huis. Woef heeft nergens last van gelukkig.

klik voor groot

gegevens:

* 12,5 km
* 3 graden

november 99 km – 2017 totaal 2.498 km

tracer – 143 km
hoka clayton – 145 km
hoka clifton 3 – 600 km
hoka bondi 4 – 479 km
hoka nieuw – 55 km
hoka mafate speed – 927 km